علی رغم قطع نوار پیروزی یووه ، مارکیزیو باز هم درخشید

اگرچه یوونتوس با زحمت فراوان نهایتا مقابل بلونیا در بازی جمعه شب 0‐0 مساوی کرد، باز هم نکات مثبتی هست که می توان از بازی استخراج کرد. با توجه به فرم تیم مهمان از وقتی که دونادونی سرمربی گری آن را قبول کرده است، امتیازی که یوونتوس از استادیوم رناتو دلآرا به ارمغان آورد، شاید در آینده برای نبرد اسکودتو حیاتی باشد.

اگر بخواهیم بهترین بازیکن یووه را انتخاب کنیم، بدون شک کلودیو مارکیزیو خواهد بود. در حالیکه بازیکنان جلویش در خلق موقعیت دچار مشکل بودند و بارها و بارها توپ را لو دادند، این هافبک 30 ساله در چندین صحنه مجبور بود توپ را پس بگیرد و یک حمله ی دیگر را شروع کند.

قبل از بازی کلودیو در مورد خطری که از سوی این تیم یووه را تهدید می کند صحبت کرده بود:

دونادونی فوق العاده کار می کند، همانطور که در سالهای اخیر با پارما اینگونه بوده است. او کاملا شیوه ی بازی بلونیا را عوض گرده است و مهم تر از همه انگیزه ی بازکنان را تغییر داده است. پس او مطمئنا امضایش را روی این تیم خوب بلونیا دارد، تیمی که برای همه مشکل ایجاد می کند و اوضاع را برای ما سخت می کند.

بازی ای که شاهد بودیم تاییدی بر این ارزیابی بود، اما مارکیزیو هر چه در توان داشت برای ثبت پیروزی انجام داد. آگاهی تاکتیکی و پاس های شسته و رفته ی او یکی از خصوصیات بارز یووه تحت هدایت ماسیمیلیانو آلگری بوده است و این مربی بار دیگر شاهد یک عملکرد کامل و شگفت انگیز دیگر از هافبک سی ساله اش بود.

دقت او در انتخاب هم تیمی هایش برای پاس دادن عالی بود، 91 پاس از مجموع 100 پاسش صحیح بود، 7 سانتر انجام داد و دو شوت به سمت دروازه زد که هر دو بلاک شد و 3 دریبل موفق داشت.

اما در نهایت این حرکات بدون توپ او بود که حقیقتا درخشانش می کرد، 1 تکل صحیح داشت، 3 بار پاس حریف را قطع کرد و یک شوت را هم بلاک کرد و 7 بار مالکیت توپ را پس گرفت، در یک نبرد هوایی پیروز شد، تنها یک خطا کرد و یک بار هم رویش خطا کردند، اینها همه نشان دهنده ی هوش بازیکنی است که برای رویکرد یوونتوس حیاتی است.

آنچه که بیش از همه چشم گیر است این است که مارکیزیو سبک بازی مخصوص به خودش را به خاطر منفعت تیم کاملا تغییر داده است، او در ابتدای دوران حرفه ایش یک هافبک باکس تو باکس بود که به شکل منظم با حضور در محوطه ی جریمه در تعداد زیادی از بازی ها برای یوونتوس گل میزد و پاس گل می داد. او در فصل 2011‐2012، 10 گل زد، سال بعدش 8 گل و بعدش تبدیل به یک هافبک دفاعی در کنار آندره آ پیرلو در سیستم آنتونیو کونته شد. این باعث آزادی آرتورو ویدال و پل پوگبا برای حضور منظم در حمله می شد، چون هر دوی این بازیکنان در حمله حضور فعال تری و موثرتری نسبت به دفاع داشتند.

اما فصل قبل با مصدومیت پیرلو شروع شد و در حالیکه کونته اکثرا پوگبا را در نقش این نابغه ی ریشدار به زمین می فرستاد، جانشینش تصمیم گرفت که رویکرد متفاوتی را پیش بگیرد و انتخابش این بود که به جای پیرلو، شاهزاده ی کوچک تورین حکمرانی کند.

او هرگز پشیمان نشد، آمار هواسکورد نشان می دهد که او چقدر آسان با نقشش تطبیق پیدا کرد، او در فصل 2013‐14 به طور متوسط هر بازی 48 پاس می داد، اما این میزان را در فصل گذشته به عدد چشمگیر 61 افزایش داد که 86٪ از این میزان هم صحیح بود و در کنارش حفاظت خوبی از خط دفاع داشت.

در واقع عملکرد سرسختانه ی مارکیزیو به این معنا بود که در انتهای فصل، او به جرئت حتی از پیرلو هم موثرتر بود، و امسال جای خالی پیرلو در یووه احساس نمی شود. غول های تورینی نیاز دارند که در هفته ی آینده این پسر در بهترین فرمش باشد، زیرا باید در یوونتوس آرنا به مصاف بایرن مونیخ بروند.

از بلیچر ریپورت

«به اشتراک گذارید»

نازنین راهبر«نگارنده اخبار»

ارتباط با نگارنده: